Ciekawostki o miodach pitnych

Miody pitne stają się coraz bardziej popularne w Polsce, ponieważ są interesującą alternatywą dla wina, piwa czy mocniejszych trunków. Nie wszyscy jednak wiedzą, że z alkoholem tym związanych jest sporo ciekawych informacji:

1. Miód pitny uzyskuje się podczas fermentacji alkoholowej, tak samo jak wino i piwo, zawartość procentowa to wynik pracy drożdży. Nie jest mieszanką miodu, przypraw i spirytusu.

2. Historia miodu pitnego sięga prawie 9 tys. lat wstecz. Tyle lat miał najstarszy miód, znaleziony w grobowcach chińskich monarchów.

3. Na polskich ziemiach miód znany jest od dawna, wspominał już o nim Gall Anonim. Był to trunek niezwykle ważny w związku z czym miodosytnictwo na naszych terenach, rozwinęło się w takim stopniu, że powstały specjalne procedury oraz sposoby jego tworzenia, znane tylko w naszym kraju. Od XV wieku powstał podział na gatunki miodu pitnego – półtoraki, dwójniaki, trójniaki i czwórniaki. Tak dokładny sposób podziału nie występuje prawie nigdzie indziej.

4. Pomimo tego, że Polska nie była miejscem narodzin tego zacnego trunku, średniowieczne polskie miody były niezwykle cenione ze względu na długie leżakowanie, ponadto wyróżniały się również gęstością oraz aromatem.

5. Miód pitny dobrze przechowywany, nigdy się nie zepsuje.

6. Miody pitne zachowują właściwości lecznicze miodu. Jednakże musi to być miód niesycony, tzn. robiony na zimno. Ma działanie napotne, niezwykle przydatne podczas przeziębienia i grypy. Wykazuje korzystne działanie na układ odpornościowy i trawienny. Niestety, 100 ml miodu pitnego to około 350 kcal.

7. Miód należy przechowywać w miejscu ciemnym i suchym, podobnie jak wino. Optymalna temperatura to 5-10 stopni Celsjusza. Należy pamiętać o szczelnym zamknięciu oraz horyzontalnej pozycji butelki, aby nie wysuszyć korka, co mogłoby spowodować zmianę smaku miodu.

8. Sposób podania miodu zależy od upodobań. Zimą idealnie wpisuje się jako grzaniec z przyprawami, zaś latem lekko schłodzony z plastrem cytryny.

9. Miesiąc miodowy – wyrażenie to wywodzi się od miodu pitnego, który podawano parze młodej na weselu, jak i przez cały okres trwania miesiąca miodowego. Jego słodycz i zawartość alkoholu miały wprawić nowożeńców w stan miłosnego uniesienia oraz sprawić, aby jak najszybciej na świecie pojawił się potomek. Za zapas miodu pitnego odpowiedzialny był ojciec panny młodej, który starał się, aby młoda małżonka otrzymała go już wraz z posagiem.