Chaber łąkowy

Chaber łąkowy to rodzimy gatunek byliny z rodziny astrowatych. Można go spotkać na łąkach, pastwiskach, przydrożach, w zaroślach i na obrzeżach lasów, zazwyczaj na gliniastych lub próchnicznych glebach. Łodyga jest pojedyncza lub rozgałęziona, prosta i szorstka, osiągająca wysokość od 20 do 100 cm. Liście odziomkowe są zebrane w rozetę, jajowate lub lancetowate, często pierzasto powcinane, z ogonkami. Liście łodygowe są całobrzegie, z węższą nasadą. Kwiaty są fioletowe i mniejsze niż u chabra driakiewnika. Owocem jest niełupka z aparatem lotnym. Roślina łatwo się rozmnaża z nasion wysianych wiosną. Ze względu na owłosienie liści i łodyg nie jest zjadana przez zwierzęta. Tworzy obficie kwitnące kępy od czerwca do września, które są chętnie odwiedzane przez pszczoły. Po skoszeniu na łące, ponownie zakwita we wrześniu, a wydajność miodowa wynosi ok. 200 kg/ha.