Facelia błękitna

Facelia błękitna to jednoroczna roślina z rodziny ogórecznikowatych, która wcześniej była zaliczana do wyodrębnionej rodziny faceliowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (Kalifornia) i jest uprawiana na dużą skalę jako roślina pastewna lub miododajna. Łodyga rośliny jest rozgałęziona i wyrasta do 80 cm wysokości, a cała roślina jest owłosiona. Liście są pojedynczo lub podwójnie parzysto sieczne, a kwiaty 5-płatkowe, fioletowo niebieskie, z 5 długimi, dobrze widocznymi pręcikami i słupkiem, zebrane w skrętki na szczycie łodygi. Owocem jest pękająca torebka, zawierająca liczne brązowawe nasiona. Facelia jest niekwestionowaną „królową" roślin uprawianych specjalnie dla pszczół, ponieważ ma niskie wymagania klimatyczno-glebowe, wytrzymuje krótkotrwałe przymrozki, tłumi wzrost chwastów, jest odporna na choroby i szkodniki. Może być uprawiana na paszę zieloną i kiszonkę oraz jako poplon. Najlepszy pożytek dla pszczół stanowią uprawy z zasiewów dokonywanych w kwietniu. Standardowo wysiewa się 5-12 kg nasion na 1 ha, na słabszych ziemiach nieco więcej. Dla celów pszczelarskich wystarczą 2-3 kg nasion, jeśli gleba jest odchwaszczona i żyzna. Rozstaw rzędów: 20-25 cm. Facelia zakwita po 6-8 tygodniach od siewu i kwitnie ok. 6 tygodni lub dłużej. Jej wydajność miodowa uzależniona jest w znacznej mierze od jakości gleby, na której rośnie, oraz pory zasiewu. Z zasiewów wiosennych wynosi średnio 300 kg/ha, wydajność pyłkowa: 180 kg/ha. Obnóża pyłku z facelii są ciemnoniebieskie. Miód faceliowy jest jasno-żółtawy, delikatnie pachnący, o przyjemnym smaku.