×

Nazwa łacińska: Echinacea purpurea

Nazwa angielska: eastern purple conetflower, hedgehog coneflower, purple coneflower

Jeżówka purpurowa to bylina z rodziny astrowatych, pochodząca ze wschodniej części Ameryki Północnej. U nas jest uprawiana jako roślina ozdobna w ogrodach oraz jako roślina lecznicza na plantacjach. Łodyga ma zieloną do czerwonej barwy, jest wzniesiona i nieznacznie rozgałęziona. Rośliny rosnące w naturze osiągają 80-100 cm wysokości, a odmiany hodowlane nawet 150 cm. Liście są ciemnozielone, szorstkie i mają kształt lancetowaty. Kwiatostany są okazałe, w formie koszyczków, na szczytach pędów, średnio osiągają średnicę 6 cm, u odmian hodowlanych - nawet 18 cm. Kwiaty brzeżne są języczkowate, purpurowe lub różowe, a środkowe - rurkowate, żółtobrązowe. Owocem jest kanciasta, jasno ubarwiona niełupka. Nasiona wysiewa się na głębokość 0,5-1 cm jesienią lub wiosną, do gruntu lub do doniczek w tunelu foliowym bądź szklarni. Rozstaw rzędów w uprawie polowej to 40 cm. Odmiany ozdobne rozmnaża się wegetatywnie wiosną, poprzez podział, co jest zabiegiem odmładzającym roślinę i powinno być powtarzane co 3-4 lata. Jeżówka lubi gleby próchniczne, dość żyzne i umiarkowanie wilgotne. Jest ważnym składnikiem podnoszącym odporność organizmu, nowoczesnych immuno-kosmetyków. Z tego względu jest uprawiana na dużą skalę, co daje szansę na uzyskanie z niej miodu odmianowego. Ziele jeżówki jest pozyskiwane w trakcie kwitnienia, a korzenie - jesienią, likwidując plantację 3- lub 4-letnią. Roślina ta nie jest atakowana przez szkodniki, co daje plantatorom szansę na produkcję ekologiczną. Ogrodnicy na bazie jeżówki purpurowej wyhodowali wiele odmian ozdobnych, które cieszą się obecnie dużą popularnością w ogrodach kwiatowych. Pszczoły bardzo chętnie oblatują kwiaty, zbierając zarówno nektar jak i pyłek. Roślina kwitnie od lipca do października, a najlepiej nektaruje w sierpniu. Wydajność miodowa to 190 kg/ha.