Bluszcz pospolity

Rodzimy bluszcz to zimozielone pnącze z rodziny araliowatych, które można spotkać w lasach liściastych, parkach i na starych cmentarzach. Pędy tej rośliny są płożące się lub wspinające na drzewa, mury lub inne podpory, przyczepiając się do nich za pomocą korzeni przybyszowych. Bluszcz dorasta do 20 m długości, a jedna roślina może pokryć znaczną powierzchnię. Liście są 5-klapowe i błyszczące, a kwiaty niepozorne, żółtozielone, zebrane w baldachowate, półkuliste wiechy o średnicy 2-4 cm, wyrastające po 3-10 na jednej osi. Owocem jest czarna jagoda, która jest trująca dla człowieka, ale może być zjadana przez niektóre ptaki, które rozsiewają nasiona. Bluszcz można rozmnażać wegetatywnie i dobrze rośnie w cieniu, ma duże zdolności adaptacyjne do warunków glebowych i siedliskowych, ale jest wrażliwy na zasolenie gleby. Liście bluszczu są wykorzystywane do produkcji preparatów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwkaszlowym. Kwitnie w połowie września i wtedy jest intensywnie oblatywana przez pszczoły i inne owady. Wydajność miodowa tej rośliny to 340 kg/ha.