Farbownik lekarski

Farbownik lekarski to dwuletnia lub bylina z rodziny ogórecznikowatych, która pochodzi z południa Europy. Roślina ta występuje pospolicie na przydrożach, suchych wzgórzach i różnego typu nieużytkach. Łodyga jest rozgałęziona, wzniesiona lub pokładająca się, a liście szorstko owłosione. Osiąga ona 40-90 cm wysokości. Kwiaty są 5-płatkowe, początkowo purpurowo fioletowe, a później ciemnofioletowe. Owocem jest brodawkowana rozłupka. Farbownik można rozmnażać z nasion wysiewanych wiosną lub jesienią, a w sprzyjających warunkach daje obfity samosiew. Zwierzęta nie zjadają go na pastwiskach. Suszone ziele i kwiaty stosuje się w ziołolecznictwie, a młode liście zawierają dużo witaminy C i mogą być spożywane jak sałata. Z korzeni farbownika otrzymywano ciemnopurpurowy barwnik, a z kwiatów - żółty. Roślina ta dobrze radzi sobie nawet na glebach ubogich, lecz znacznie lepiej nektaruje w uprawie polowej. W mniej korzystnych warunkach siedliskowych rośliny dwuletnie często obumierają, jednak stosując w odpowiednim czasie zabieg koszenia, można przedłużyć ich żywotność. Farbownik zaczyna kwitnienie w połowie maja i w sprzyjających warunkach może kwitnąć aż do września. W uprawie polowej wydajność miodowa wynosi 170 kg/ha.